آخرین آرزوی سال هشتاد و هشت

دریا دلی

در سیر انباشت خاطرات در طول زمان چرا نوترها جای کهنه ها را نمی گیرند؟
تا کجا ادامه دارد؟

اگه کفشت زود پاره می شه شاید به دلیل این که زیاد میدوی نباشه!.شاید جنس کفشت خوب نیست

کاش هنوز دهه ی شصت بود

از سیاست ننویسید میگیرن می برنتون

سایت های فیلتر شده نرین می گیرن می برنتون

ایمیل هایی که می اد رو باز نکنین می گیرن می برنتون

سرتون به کار خودتون باشه می گیرن می برنتون

اعتراض بدون مجوز جرمه نکنید می گیرن می برنتون

بشینید ببینید چی می شه که نگیرن یه وقت نبرنتون

کار نیست رکوده اما نگید که نگیرن نبرنتون

زندگی روز به روز داره سخت تر میشه ولی شاکی نباشین می گیرن می برنتون

این جا واسه امثال شما که می گین زندگی سخته کار نیست هزینه ها زیاده ما جوونیم و از این مزخرفات

جایی نیست یا ادم باشین یا می گیریم می بریمتون

من مردمون دنیا رو می بینم و حسادت می کنم اما کارم رو دوست دارم و وطنم رو

دلم برا ذره ذره ی این خاک که داره حروم میشه میسوزه ولی اگه میگیرن می برنم

چیزی نمی گم و تو خودم میریزم

از خودم و دور و برم دلخور میشم و ناراضی

شایدم مثل همه ی همسالای تمام دوران مدرسه و دانشگاهم رفتم

با یه دنیا حسرت یه دنیا آرزو یه دنیا افسوس

کاش حق ما رو کسی نمی خورد هر روز

کاش کسی بود می فهمید ما ها دلمون تنگه

کاش نسل ها پشت هم با دلتنگی نمی سوختن

کاش هنوز هم با دل خوش سرود بوی گل و سوسن می خوندیم

کاش همه چی کوپنی بود و کاش همون دهه ی شصت بود

اما اقلا از خودمون راضی بودیم

کاش انسان جانوری اجتماعی نبود

اینقدر آزار می دهند تا فراری شویم و بمانند خودشان با حماقت شان

The moon

when i was just ten my hobby was to explore night sky with my guide book.tonight i suddenly saw the sky after many years of ... and smiled to the moon.she is young tonight.her face is bright.she smiles to everyone.

?

A fractal is "a rough or fragmented geometric shape that can be split into parts, each of which is (at least approximately) a reduced-size copy of the whole,"[1] a property called self-similarity. Roots of mathematical interest in fractals can be traced back to the late 19th Century; however, the term "fractal" was coined by Benoît Mandelbrot in 1975 and was derived from the Latin fractus meaning "broken" or "fractured." A mathematical fractal is based on an equation that undergoes iteration, a form of feedback based on recursion.
This is a part of a page on wikipedia which makes me think about the past not just because i think nostalgically about my attitude on fractal theory when i was just 18 but because of the similarity between life and fractals.the cycles which happen one after another and make the whole life of humanbeing are all the same and in other words life is repeated.all! parts of life are all! the same but in different scales!!!

باید به خاطر بسپرم

من ناراضی ام همیشه یا واقعا حال مهر و عاطفه خوب نیست؟

من ناسازگارم همیشه یاواقعا این عده سر ناسازگاری دارند؟

آیا من همیشه هوای رفتن دارم یا واقعا عده ای می خواهند ما را از این خاک برانند؟

اگر نارضایتی ِ من به خاطر تب داری ِ جامعه است، اینها نیامده اند که بسازندو اگر قصدشان حذف دیگران است پس باین بمانم و دیگران را نیز تشویق به ماندن کنم

باید اگر بیکار می کنند عده ای، عده ای دیگر را من برای خودم و برای تو کار بسازم

اگر آگاهی نیست من باید چون شمع بسوزم تا دیگران راه را بیابند

اگر من بسوزم و در عوض دوباره همه چیز به تاراج نرود بهتر از انست که شهروند یک جامعه ی متمدن متکثر و ازاد باشم. من اجازه نمی دهم.تا من این جا کار دارم و اگاهم به محیط تنگ نظران فرصتی نمی یابند تا حماقت کنند

بابا امشب تولدته اگه بودی نمی دونم چی کار می کردیم ولی دوست داشتم بازم اقلا یه تولد دیگه بودی

چیز تازه ای نیست نه تنها برای من که حتی شاید چیزی باشد که هر لحظه همه آن را حس می کنند اما من دوست دارم همین الان به آن توجه کنم : کار ها که پیش نمی روند من اخم میکنم و همه باید بدانند که من اخمو ام و آنها باید بیچاره ها بدانند که من اخمو ام الان و هنگامی که اخمو نیستم یعنی همین الان احساس کرده ام دارد پیش می رود

The major sense of your life directly addresses to your childhood

working on emergent life solutions!

زبان باز کردم از سر خمر

ما همه بر تمنای دل خویش به راهی رفتیم
بی خود شده از خویش به آغوش بلایی رفتیم
کس چه دانست که در قلب حوادث چه گذشت
بی نشان هر یکی سوی نشانی رفتیم

ان یکی برد و دل خویش به شیدایی داد
وان یکی در دل امواج جان به هوایی می داد
گر تو دانستی به چه ره ایام رفت
من هم ان گه بزدم فال و خوش ایامی داد

سفر فرنگ

فرصتی بود برای آرامش
و خوب آن چه ما امروز نداریم و برای داشتن آن نیز نمی کوشیم
و تنها هوای نفس امروز در تهران حکم میراند
ای کاش این چنین نبود
تک تک ملت حق دارند از تمام داشتنی های دنیا بهره مند باشند
هر کس این را نادیده بگیرد نابود می شود
مردم کوچه در بلاد کفر گرسنه نیستند

خودخواه از خودگذشتگی را یاد میگیرد

میشد هزاران صفحه نوشت و میشود هزار صفحه نوشت در باره ی این انتخابات اما من تصمیم دارم فقط صبر کنم
آن چه بر ما گذشت نشان داد که هیچ نباید گفت که ضررش بر پیکره ی بشریت بیش از خسارت اوضاع بر شالوده ی حریت است

The 1st Exhibition in my private GALLERY

گاهی چنان غرق آرزوهایی که فراموش می کنی خود آرزوی کسی هستی

جوانی که تازه فهمیده هنوز خوشبختانه کودک است در چنبره ی حجم حجیم سرگردانی اش از خود یک سووالِ واضح دارد
کار، برای کار؟
چگونه باید کار، کرد برای لذت بردن و کار، کرد برای معاشِ بهتر و کارِ خوب کرد و کارِ گِل نکرد و حرفه ای شد و بود و ماند وفقیر نماند؟ اِنریچمنتِ همه جانبه چگونه میسر میشود؟
از یک امرِ فرهنگیِ عام المنفعه ی دوستانه آیا سخیف است امرارِ معاشِ علنی از گوشه ای؟
سرنخ گم شد