خیلی سفت ، حوالی هزار و دویست

خشونت روزگار جایی برای دلسوزی به حال دیگران نگذاشته

آدم ها عموما برای هم خاصیتی ندارند

خیلی ها تا بلایی سر آشنایی نیاد سعی میکنن برای مصون بودن از هر آسیب احتمالی

از بقیه بی خبر بمونن

کلاس های خودشناسی یاد داده بهشون کلاهشون رو بچسبن

تا اینکه سعی کنن بفهمن بقیه دردشون چیه

میگن مگه اونا به ما فکر میکنن که ما به اونا فکر کنیم

اونایی هم که از اون ور افتادن اونقدر غصه ی بقیه رو میخورن تا خودشون فنا بشن

نمی تونیم نرمال باشیم؟